Italië

Ik ben voor het eerst van mijn leven in Italië. Nee, niet in Florance, Venetië of andere hotspot. Ik ben in Ancona. Waarom? Lief doet mee aan de Europian Athlectics Masters Indoor Championschip en dat is dit jaar dus hier.

 

Na twee dagen in een gewone stad in Italië te verblijven (met een tussenstopje in Rome) kan je natuurlijk nog geen conclusies trekken over de gemiddelde Italiaan. Maar een paar dingen vallen toch op:

- Italiaanse mannen hebben meer hoofdhaar/er zijn veel minder kale mannen dan in Nederland. Hoe zou dat komen?

- de Italianen spreken goed Engels (beter dan Spanjaarden). Handig als je Italiaans niet verder reikt dan ciao en pronto.

- het lijkt te kloppen dat Italianen meer zorg aan uiterlijk (kleding) besteden. Leuk!

- er staan heel andere drankjes in de minibar van het hotel (Campari!) Cin Cin!

11 maart

Wat is er toch met 11 maart? Als ik een verjaardagskalender op de wc had hangen, dan had ik op deze datum een probleem. Er zijn zoveel mensen jarig op 11 maart, dat had nooit op een regeltje gepast.

Is dat nou toeval, dat ik zoveel mensen ken die op deze datum zijn geboren?

Hoe dan ook, iedereen van harte gefeliciteerd!

Ik denk deze dag vooral aan twee lieve jarigen bij wie ik helaas geen taart meer kan eten: de moeder van mijn Lief en mijn bijzondere pap.

 

Race Day

Half 7 opgestaan, niets bijzonders, dat doe ik door de weeks ook. Wat wel anders was: bij de dagelijkse latte at ik nu een pannenkoek, het hardloopeten bij uitstek (gisteravond om half10 nog een hele stapel staan bakken)

Kwart voor 9 de deur uit en met de trein naar Den Haag.

Mijn start was na 12 uur. Vlak van te voren nog even kunnen zwaaien naar Lief, hij moest eerst training geven dus kwam pas later.

Startschot en gaan!

Als we nu nog even teruglezen in het vorige blog:

- ik was toch te warm gekleed

- ik had geen aandrang (halleluja!)

Maar fuck wat was het druk, ik ben tig keer afgesneden of geduwd en wat was het warm en wat was ik bij 7km eigenlijk al "op". Ik verwachtte mijn bijgestelde doel (onder de 1.05 lopen) nooit te halen. Snel geschakeld naar mijn gouwe ouwe: blijf rennen, niet wandelen. Er viel dus niks te versnellen voor mij aan het einde en ik was blij dat ik er was. Maar... Ik bleek wel degelijk onder de 1.05 gelopen te hebben. Ha, op Strava kon ik zien dat ik veel te hard ben gestart, dus daarom aan het einde zo op, gevalletje van verkeerd indelen.

Tijd voor omkleden en koffie. Dank koffie-meneertje dat ik voor 1,50 (meer had ik niet) toch een bakkie kreeg i.p.v. de twee euro.

Daarna mijn Lief zien finishen in de Nederlands Kampioenschap halve marathon: hij pakte er gelijk een bronzen medaille bij in de categorie mannen 55+

Dat gaan we vieren!

Dat ik twee flessen Jamie O. heb, is uitsluitend vanwege de aanbieding :-) 

Wedstrijd voorbereiding

Zondag loop ik een wedstrijd. Voor mij is "meedoen aan een loopevenement" misschien betere omschrijving. Ik loop niet perse anders in een wedstrijd dan in mijn trainingsrondjes. Dat is niet zoals het eigenlijk heurt volgens de hardloopboeken. Ik kan versnellen, intervallen etc, maar verder loop ik het tempo wat ik loop. Met een schema waarin staat "loop 30 minuten op uw 10km wedstrijdtempo" kan ik helemaal niks. 

Ik doe wel aan enige wedstrijd voorbereiding. In de week voor de wedstrijd train ik minder. Neem ik rust. Eet ik gezond. Drink ik geen alcohol. Denk ik na over de juiste outfit. Pak ik de avond van te voren mijn tas in (startnummer, geld, ov-kaart, eten en drinken, droge kleren, telefoon, vuilniszak voor bij de start als het koud is, pet als het regent, zonnebril bij -logisch- zonneschijn)

Op de dag zelf ga ik (ruim!) op tijd van huis.

En ruim op tijd komen ook de gedachtes op gang:

- als ik maar niet als laatste eindig

- als ik maar niet te warm/te koud gekleed ben

- als ik maar niet tijdens het lopen moet poepen

- waarom geef ik eigenlijk 25 euro (of meer) uit + al het gedoe als ik ook lekker in het bos met de hond kan rennen

- als ik maar geen sterretjes zie bij (of na) de finish

- ga ik mijn gestelde doel halen?

4-3-16  - loslooprondje met onze hardloophulphond

Je gaat je bijna afvragen waarom ik meedoe, haha.

Nou, het is echt super tof als je over de finish komt en alles is goed gegaan! Als je onderweg wordt aangemoedigd of aan de finish wordt opgewacht. Het magische wachten in een startvak met honderden andere lopers is en blijft een bijzondere ervaring.

Haalbare doelen stellen helpt ook de feestvreugde te verhogen.

Over dat laatste: geen tijd binnen het uur deze keer. Wat wel? Dat is voor een volgend blog.