Film

Ben ik de enige in Nederland die nog geen Netflix/HBO series kijken verslaving heeft? Ik kijk weinig tv, het is snel spannend of aangrijpend en daar heb ik dan weer last van (dromen, overprikkeld raken), tja, HSP-er bijwerking of misschien gewoon een watje.

Films kijken op tv doe ik daarom ook weinig, ik huil al bij Toy Story. Ik ben ook ongeduldig; loopt het wel goed af, waarom heeft diegene niet door dat ie belazerd wordt etc. en het liefst vraag ik dit ook aan diegene met wie ik kijk. Dit tot grote ergenis van mijn kinderen: 'mam, kijk nou gewoon'. Onlangs heb ik hier een oplossing voor bedacht, ik lees op Google het verloop van de film en vervolgens kan ik deze rustig kijken op tv. .....  

Ik ben ook jarenlang echt weinig naar de bioscoop geweest. De nieuwste Star Wars moest echter wel in 3D worden bekeken dus go! Ik heb het goed doorstaan, afgezien dat ik tranen met tuiten huilde om de dood van HS.

Afijn, gisteravond ben ik ALWEER naar de film geweest, 'Creed' stond op het verlanglijstje (tja, dat komt er nou van, als -kick-boxer, haha)

Leuke film met een schattig oude Rocky Balboa. En ik heb goed geslapen vannacht.

Zoveel te onthouden -3

Een nieuwe agenda, eerst de fun van het zoeken naar de meest ideale: mooie buitenkant, fijne indeling, prettig papier, extraatjes etc en daarna de opwinding van de eerste keer een nieuwe agenda gebruiken.

Ik wisselde nog wel eens als de agenda toch niet helemaal voldeed, dan kocht ik in augustus een nieuwe schoolagenda en in december weer een jaaragenda. Niks erger dan een agenda die de hoge verwachting niet waar kan maken. En liever een toffe agenda in onhandig formaat dan een domme agenda. Ooit had ik op de middelbare school een Mickey Mouse agenda die zo dik en groot was dat het zo ongeveer het enige item was welke in mijn schooltas paste (eh....  Ik had ook liever een kleine schooltas dan een suffe....)

Ik gebruik inmiddels een digitale agenda maar heb ook nog (steeds) een papieren. Gewerkte uren voor mijn eigen bedrijf laten zich nog steeds beter via papier registreren.

Daarnaast wil ik dit jaar de papieren agenda ook gaan gebruiken als "bullet journal" (om de afstreeplijstjes uit deel 1 van deze trilogie blog te onthouden) en als "project life" (dagboekfunctie, zie deel 2)

En dat ziet er nu zo uit:

Zou het voldoen aan mijn verwachting? 

Zoveel te onthouden - 2

Als kind/puber heb ik dagboeken vol geschreven. Begonnen in zo'n zoetsappig boekje met een slotje, later hadden vooral de Chinese boekjes met satijnen kaft de voorkeur.

Het dagboekschrijven is gestopt ergens aan het einde van mijn tien-er jaren. Vakantie dagboeken bijhouden doe ik af en toe nog wel:

Afgelopen jaren heb ik diverse pogingen ondernomen om het dagboekschrijven nieuw leven in te blazen. Het opschrijven van alle negatieve gedachtes en piekerpuzzels, 5 dingen van de dag waar ik dankbaar voor ben, een teken -en plakwerk dagboek, op papier in de mooiste boekjes, digitaal (leuk, gelijk foto's er in uploaden) ..., en toch bleken het geen blijvertjes. 

Maar de behoefte aan schrijven blijft, waarschijnlijk ook de drijfveer van dit blog.

Ik zoek echter ook nog iets anders, maar wat? Een combinatie van agenda/dagboek/afstreeplijstje, zou dat wat zijn?

- Wordt vervolgd - 

Zoveel te onthouden - 1

Er zijn veel dingen die ik wil (moet?) onthouden wat betreft werk, huishouden, mijn eigen bedrijf etc.

Maar ook van die dingen die ik wil doen maar niet direct een hoge prioriteit hebben: riem kopen, mama bellen, nagels lakken. Van die dingen die pas weer in je hoofd schieten als je ze op dat moment juist niet kan doen: om 23u herinneren dat ik ma zou bellen (dan slaapt ze al lang), je afgebladderde teennagels zien om 6.30u onder de douche maar je hebt geen tijd want je moet naar werk, bij de HEMA kaarsen kopen en bij thuiskomst denken "ik wilde een riem kopen bij de HEMA".

Van die dingen die (voor mij) niet passen in mijn digitale hulpmiddelen zoals Outlook agenda of 'notities' en dus maar ruimte blijven nemen in mijn hersenpan.

Voor mijn Sherpa-werk gebruik ik een brave things to do afvinklijst (zie foto) maar voor thuis en eigen bedrijf vind ik dat niks: niet leuk, niet creatief en onhandig formaat.

- wordt vervolgd -

Zuur

Ik las een artikel in het tijdschrift Jan, het ging over een vrouw die opeens het sporten heeft ontdekt en er vervolgens vol voor gaat. Ze voelt zich happy en gezond. Maar niet iedereen is enthousiast, zie foto:

Het verhaal raakte me, waarschijnlijk ook omdat soort gelijke ervaringen mij niet vreemd zijn.

Ik vraag me af: waarom zegt iemand zoiets? Zelfs als het zo is dat je gespierde vrouwen niet zo mooi vindt, dan hoef je je toch niet zo te uiten? Is dat dan jaloezie? Of ben je gewoon zuur van het vele wijn drinken?

Het is bijna net zoiets als de opmerking "nu niet meer afvallen hoor, dat is echt niet mooi".

Of het feit dat mensen niets zeggen maar wel loeren.

Ik heb vooral ervaring opgedaan met het 2e voorbeeld, ik kan op een hand tellen wie een compliment/opmerking heeft gemaakt over mijn huidige silhouet. En dat terwijl ik toch veel mensen ken/zie en 10kg gewichtsverlies echt wel zichtbaar is.

Een vriendin heeft vooral met het eerste voorbeeld te maken gehad (ook door moeders van school! Toeval? Denk het niet eigenlijk ... slangenkuil dat schoolplein) Wederom gevalletje van kift en zurigheid: ze is namelijk nu slank en gespierd en absoluut geen sprake van ongezond BMI, dus hoezo "niet meer mooi"?

Laat iedereen toch doen waar hij/zij zich goed bij voelt! Geef complimenten in plaats van afkeuring en zuur. Desnoods door iemands inzet en doorzettingsvermogen te complimenteren als je die spieren niet mooi vindt.

Complimenten maakt de wereld aardiger!

10 km

Nadat ik in het afgelopen najaar een aantal goed verlopen 8 km had gelopen kwamen de volgende doelen in beeld: wat sneller proberen te lopen en uitbreiden naar 10 km. 

Tussendoor nog even ander doel behaald; het rondje Puerto Rico-Taurito-Puerto Rico (Gran Canaria) in een keer hardlopen, incluis de berg op naar het hotel. Het was me in de 3 voorgaande jaren nog geen een keer gelukt en nu wel! Wat was ik trots op mezelf.

Wat sneller hardlopen lukt met kleine stapjes vooruit. Vorige week vond ik het tijd voor een 10 km (was jaren geleden) maar tijdens de eerste kilometer ging ik twijfelen en ging links in plaats van rechts. Om uiteindelijk toch 9 km te lopen. Vandaag dus het doel om wel rechts te gaan en de 10 km gewoon uit te lopen (tijd niet belangrijk, tussendoor wandelen niet toegestaan). Toevallig was 10km hardlopen ook een maand doel op Strava waar ik sinds deze week mee hardloop, dat geeft ook wat stimulans. Nou, het rondje bleek 11 km! En gewoon gedaan. Tijd niet interessant (lees: gewoon niet snel).

Fijn om weer een rondje te kunnen lopen uit de tijd dat ik aan het trainen was voor de halve marathon.

En nu? Doorgaan met trainen om wat harder lopen (intervallen!) en de 10 km wat beter in de benen krijgen. Misschien een 10 km wedstrijd in het voorjaar.

En dan .. Als het goed gaat.... Zou ik het top vinden als ik 10 Engelse Mijl weer aankan en de Dam tot Damloop nog een keer kan lopen, maar dan ontspannend en genietend! En vooral tevreden zijn met wat ik kan, net zoals vandaag.

2015

 Het was voor mij een bijzonder jaar, met persoonlijke overwinningen en veel mooie ervaringen.

Hoewel de situatie in de wereld niet fraai is en veel mensen in mijn omgeving tegenslag ervaren, was 2015 voor mij toch het jaar waarin de zon na lange periode van grijzigheid weer ongegeneerd ging schijnen.

Ik werd 50 en had zowel een zelf georganiseerde topdag met al mijn jongens, als een verrassingslunch met collega's en een verrassingsdiner met vriendinnen.

Het doen van de training Mindfulness in maart/april is een van de beste beslissingen die ik ooit in mijn leven nam. Het heeft mijn kijk op mijn leven zo definitief (en positief) veranderd!

Ik heb heerlijke vakanties/reizen gehad met mijn lief. Wat boffen we toch dat we dit kunnen doen en het samen zo leuk hebben.

Ergens half april, geïnspireerd door het succes bij een vriendin, heb ik besloten te kiezen voor koolhydraat-beperkt eten. Al snel voelde ik me gezonder en fitter, en inmiddels ook 10 (!) kg. lichter.

De "hardloopwedstrijdstress" overwonnen met hulp van mijn jongste zoon, maar vooral ook door mijn eigen veranderde gedachten.

Een lange wens in vervulling laten gaan, ik ben gaan leren kickboksen. Ik ben de oudste van de klas maar zeker niet de minste en al helemaal niet de dikke.

Mijn lief, toffe zoons, werk/een baan, geen geld- of gezondheidszorgen, leuke vriendinnen, een lieve mama van 91, een gezellig huis met een hond en een poes, een Michael Kors tas ;-)

ik ben een gezegend mens!