Wintertijd

 

De stomste tijd van het jaar is begonnen: wintertijd.
Vroeg donker en kou, ik heb er helemaal niets mee.
Mijn overlevingsstrategie voor de komende maanden:

• hopen dat er geen dagen komen met temperatuur onder 0, en ook zonder sneeuw en hagel.
• hopen dat het winterzonnetje veel schijnt
• op vakantie gaan naar een zonnig eiland in december
• uitkijken naar en blij zijn als het 21 december is, hierna gaan de dagen weer lengen tenslotte
• uitkijken naar eind januari, dan merk je echt dat de dagen al weer langer zijn!
• uitkijken naar laatste weekend van maart > zomertijd!!

Er gaan steeds meer stemmen op om dat hele zomer/wintertijd gedoe af te schaffen.
Dat lijkt mij een goed plan, het levert niets op waarvoor het ooit bedoeld is (energiebesparing) en teveel mensen raken ontregeld er door.
Maar... kunnen we dan wel alstublieft het voorbeeld van Turkije volgen en voortaan uitsluitend in zomertijd leven?
Fijn!

Hoe ziet mijn dag eruit?

Werken is best leuk, wel jammer dat er zoveel vrije tijd in gaat zitten. Aangezien ik 5 dagen per week aan het werk ben, laat ik je voor #30DayBlogChallengeNL zien hoe zo'n dag er uit ziet.

De wekker gaat ergens tussen 06.30-07.00 uur.
De dag begint altijd met een grote café con leche en de IPad voor het laatste nieuws op social media.

Lunch en tussendoortjes maken: koolhydraatarm eten vergt altijd wat georganiseer (en bakjes!)

Belangrijke keuze van de dag: ga ik met de auto of met de scooter?
Scooter betekent meer kleren!

Vandaag ga ik met de auto en als eerste ga ik naar het kantoor in Hilversum.
Hier heb ik geen vaste werkplek maar dat is geen probleem dankzij deze Surface Pro.

Na diverse besprekingen terug naar het kantoor in Baarn.
Hier heb ik wel een vaste werkplek en hoewel het eigenlijk niet mag, heb ik er wat persoonlijke frutsels neergezet. Maakt het werken toch net iets gezelliger!

Na het werk (zo rond 17u) moet ik soms boodschappen doen en koken, de andere keer is alles al klaar bij thuiskomst. We eten doordeweeks vroeg, Lief werkt bijna altijd savonds en vertrekt rond 18.30uur.
Na het eten doe ik klusjes (de hond en kat eten geven, de was doen, iets lekkers maken, administratie bijhouden, sporten) of gewoon helemaal "niks": wat lezen, haken, what's appen of tv kijken.
(de bruine bergjes op de foto zijn overigens zelfgemaakte pindarotsjes)

 

Mijn nieuwe verslaving op dit moment is Downton Abbey op Netflix kijken.

 Rond 22.30 a 23.00 ga ik weer te bed. Weltrusten!

Zo, dat was het dan ;-)

Hoe spannend ziet jouw (werk)dag er uit?

 

nummer 4, nummer 8 en nummer 15

Nee, dit is geen bestelling voor het Chinees afhaalrestaurant en ook geen playlist met muziek.
Het zijn antwoorden op vragen de 30dayblogchallenge, de challenge welke schromelijk door mij verwaarloosd is. Nummer 4 en 8 zijn verzoeknummers vanuit mijn trouwe schare volgers en nummer 15 is willekeurig gekozen.

04. Tv-programma waar ik aan mee zou willen doen
Vroeger leek het mij echt gaaf om mee te doen aan zoiets als Expeditie Robinson of Peking Expres. Inmiddels ken ik mezelf wat beter en lijkt het me geen leuk idee meer: mensen wegstemmen, bluffen, liegen en voortdurend in een groep bivakkeren zijn niet bepaald mijn kernkwaliteiten.
Het leek mij ook leuk om mee te doen aan Puberruil, ha, uren konden Lief en ik fantaseren over wat voor kind bij ons zou komen en vooral ook in wat voor soort gezin een van onze zonen zou moeten logeren dan. Inmiddels zijn de zonen geen puber meer, dus helaas....
Dan blijft over Het mooiste meisje van de klas. Alleen moet je hier volgens mij een dramatischer levensloop voor hebben meegemaakt dan de mijne, dus dat gaat hem ook niet worden.

08. Als ik de loterij win, dan ....
Niks denk ik, want ik speel echt nooit mee in een loterij. Ik heb mijn hele leven nog geen lot gekocht. Enige waar ik aan mee doe is de kras winter kalender in december, maar daar doe ik aan mee vanwege mijn chrush op adventskalenders.
Ik kan dus eventueel alleen meeliften op een financiële hoofdprijs als Lief een groot bedrag binnen hengelt. En dan wil ik wel een huis met tennisbaan en zwembad, of juist een etage met groot dakterras, een nieuwe auto helemaal alleen voor mij, geld aan onze zonen schenken zodat zij alle drie een eigen huis kunnen gaan kopen of een andere wens realiseerbaar maken, heel veel reizen maken, investeren of starten in iets waarin in geloof en  andere dierbaren een steuntje in de rug geven. 

15. Wat ik vroeger wilde worden
Brandweervrouw! Terwijl dat vroeger helemaal niet kon, het was uitsluitend een mannenberoep. Waarschijnlijk was dat ook de trigger want verder kan ik mij niet bedenken waarom ik dat wilde.
Daarna wilde ik iets kunstigs of creatief achtigs doen (ben ik niet gaan doen, vind ik nog wel eens jammer soms), vervolgens diëtiste (geen spijt van), toen verloskundige (dat was ik waarschijnlijk geworden als de opleidingseis niet een minimumleeftijd van 19jaar was geweest, ik was 17 en had geen idee wat ik dan die twee jaar moest doen).
En uiteindelijk koos ik voor de HBO-J(eugdwelzijnswerk), een opleiding waarin het mensen redden dan wel verzorgen in samenhang met creatief zijn toevalligerwijs mooi samen kwam.

Remember September

Opeens is het oktober.
De afgelopen weken zijn omgevlogen met leuke en minder leuke dingen.
En vooral met weinig, of beter gezegd, geen blog berichten.
De hele #30dayblogchallenge is daarmee ook uit het systeem geraakt.
Was er nog een onderwerp waarover je graag een blog had gelezen? Laat het me weten!

Wat waren dan die dingen dan waardoor ik niet aan bloggen toekwam?

• Een weekje Kreta > zeker niet het mooiste eiland van Griekenland, maar we hadden er een heerlijke week.
• Een week cursus/studie > Informatiemanagement
• Hoge prio's op werk.
• Hele zaterdag kleding shoppen, want een chique diner op de planning dus een jurk voor mij en pak voor zoon > pft... en na die dag ging ik nog een avond winkelen want ik had het idee dat de gekochte jurk misschien toch niet voldoende was, kon toen niets anders vinden en uit frustratie kocht ik vervolgens een veel te dure en  onnodige maar oh zo gave Michael Kors clutch.
• Het 21-diner van jongste zoon.
• De Dam tot Dam loop > deze liep ik dan uiteindelijk niet zelf, maar vanwege de sponsoractie voor de KNGF wel mijn vervanger de hele dag gesteund. En dan hebben we het maar verder niet over de stress die ik had vanwege het niet zelf kunnen lopen.
• Bridget Jones Baby > hoewel ik een leuke avond uit had met een vriendin, vond ik de film zelf niet zo bijzonder hoor (Patrick D is dan wel weer heel oké)
• Mud Masters Biddinghuizen > wat een geluk dat het zo mooi weer was, wat een leuk evenement maar: eens en nooit weer (die Flyer en Execution  waren bijna mijn dood)
• Hele week ziek > een letterlijk verstoord evenwicht liet mij een aantal dagen voornamelijk liggend op de bank doorbrengen
• Abonnement op Netflix > oh wat heerlijk al die series en films. Ja ik weet het, ik begin er rijkelijk laat aan, maar beter laat dan nooit toch?

Labels

Ik heb een gloeiende hekel aan (was)labels in mijn kleren. Ze prikken en schuren. En het ziet er stom uit zo'n label bungelend uit je shirt of erg zichtbaar in de zijnaad van een doorzichtige blouse.

Ik knip die dingen er dus altijd onmiddellijk uit.

Ik beken bij dezen: labels bij anderen storen mij ook. Ik moet me bedwingen om niet bij wildvreemden het spul naar binnen te vouwen of beter, met een schaar aan te komen zetten.

In de zomer heb ik het zwaarst: ik gruwel van zwembroeken en bikini's waar die grote witte vlaggen uithangen. En geloof me.... Dat zie ik echt heel vaak.

Kijk allemaal eens goed, dit ziet er toch niet uit:

Dus help mij met de strijd tegen de witte waslabels, dan hoef ik mij volgende zomer niet meer te storen aan het uitzicht vanaf mijn zonnebedje.

Van alles en nog niks

Over sommige onderwerpen van de #30DayBlogChallengeNL kan of wil ik geen heel blog schrijven. Dus bij deze de onderwerpen 5, 8, 9 en 10 in een verhaal gepropt.

Drie beste of slechtste gewoontes en eigenschappen
Deze blogvraag deed mij erg denken aan mijn gedane opleidingen enzo. Had ik geen zin in om over te schrijven en dus volsta ik met 6 (eigenaardige?) gewoontes te delen met jullie:

• Ik eet nooit de harde kosten/buitenrand van een pizza.
• Van een stroopwafel eet ik eerst helemaal rondom de buitenrand en dan pas het midden.
• Ik doe bijna een dag over mijn koffer inpakken als ik met vakantie ga.
• Ik houd me altijd keurig aan de maximale toegestane snelheid. Ik ben sowieso wel braaf wat betreft regels en afspraken enzo.
• Ik kan huilen om niks, om Toy Story, een kleuterklas die zie ginds komt de stoomboot zingt, als er iemand lelijk doet tegen mijn kind, als een collega verteld dat "ze" zwanger zijn, om een prachtig mooi strand op Leros.
• Ik raak in de stress van blauwe belasting post op de mat.

Gênante momenten

Ook hier geen smeuïge details. Ik weet het ook niet zo goed.  Ik probeer afgaan te voorkomen denk ik. En aangezien ik wat voorzichtig ben aangelegd gebeurt me ook niet zo snel iets gênantst. Of ik heb het gewoon allemaal geblokt, dat kan ook haha.

 

Vijf bloggers die ik volg
ehhhh.....  ik volg er 181.
Gelukkig schrijven ze niet allemaal iedere dag een blog.

Als ik de loterij win, dan...
Wil ik  minder werken en veel reizen met Lief!
En de drie boys geld geven zodat ze een eigen huisje kunnen kopen, als starter is de huidige woningmarkt zo lastig tegenwoordig.
Oh en verder wil ik dan wel een huis met een zwembad EN tennisbaan EN een woonkeuken EN een grote tuin (met tuinman) en een camper wil ik ook  :-)

Piercings en tattoos

Tatoeages en piercings. Er hangt gauw een label aan van ordinair, in andere kringen juist van creatief en vrije geest. Het is de laatste jaren ook een mode dingetje geworden, opeens wil iedereen dan een "Wendy van Dijkje" op de onderarm laat zetten.

Ik zie vaak prachtige tattoos en even vaak  ontzettend lelijke. Ik zie mensen die helemaal onder getatoeëerd zijn en er prachtig uit zien, en mensen waarbij je denkt mijn hemel waarom heb je jezelf zo toegetakeld? 
Tatoeages zijn ook zo persoonlijk, de reden waarom ( het verhaal erachter) iemand iets voor eeuwig op zijn lijf heeft laten zetten maakt wat mij betreft ook uit, dus wat boeit het eigenlijk wat iemand anders daar van vindt.

Piercings in het gezicht vind ik zelf niet zo mooi (in neus, wenkbrauw, tong), maar in het oor dan weer wel.

 

En wat heb ik zelf?

Een tattoo op mijn arm, een zon. Omdat ik zoveel van de zon hou en omdat ik veel vaker het leven van de zonnige kant zou kunnen bekijken in plaats van beren op de weg te zien. Drie jaar heb ik deze tattoo nu en de reacties er op blijven grappig: Is dat een plakplaatje? Ja, dat is een sticker toch?  Nee, JIJ hebt geen echte tatoeage toch, dat vind ik niks voor jou!? Dat is niet echt toch, dat op je arm? Een tatoeage is toch altijd met zwart?

Ik heb ook een piercing. Die hoort gewoon bij mij nu, dat kleine gouden ringetje in mijn navel is de eerste stap geweest naar een heel ander leven.
 

Dit is blog 11 van de #30DayBlogChallengeNL

Verzamelingen en obsessies

Een collega wil haar huis verkopen en een van de dingen die noodzakelijk (?) waren om de verkoop kansen te doen vergroten was het huis ontdoen van accessoires en prullaria. Dus nu staat bij haar in de vensterbank nog 1 plant + twee kaarsen en is bijvoorbeeld de verzameling Ferrari-minitiaturen uit zicht.

Dat zou mij bij onbegonnen werk zijn (gelukkig heb ik geen verhuisplannen) want mijn/ons huis is een grote kleur- en spullen explosie. Diverse verzamelingen staan zichtbaar uitgestald en daarnaast heb ik een crush op stylinghoekjes.

Op Pinterest is mijn lievelingsbord "Collections", ik vind verzamelingen van andere mensen namelijk ook erg leuk.
Ja, ik ben een verzamelaar, al jaren en jaren. Niet a la "mijn leven in puin" want van rotzooi & troep hou ik dan weer niet. Haha, het is een zeer georganiseerd Villa Kakelbont thuis.
Kijk je mee?
 

Dit is wel mijn trots, een vitrine kast vol met allerlei film- en strip poppetjes. Top items zijn Toy Story en Star Wars, mede mogelijk gemaakt door inbreng van mijn zoons.
 

Na heel lang zoeken ook het kleine gele ruimteschip aan de Thunderbirds verzameling kunnen toevoegen, en ja, ik heb ook alle vier de South Park boys, al zie je op de foto alleen Kyle.

Een Maria verzameling

Schelpen & stenen                                                                                                 Mickey's

Maar ook in de keuken: rode apparaten!   (Oh... En ook alle "mini's" van AH)

 

Meer verzamelingen zien? Kom dan een keertje koffie drinken!


Dit is blog nummer 7 van de #30DayBlogChallengeNL
 

Waar word ik blij van?

Ik word blij van:

 

De zon

Reizen/ op vakantie gaan (of andere uitstapjes), samen met Lief

Gezellig eten met het hele gezin of iets anders leuks doen samen

Onze kinderen die zelf leuke dingen ondernemen

Hond Shady en poes Zorra (minder als er overal haren van hen liggen)

Op stap met een vriendin. Ik heb meerdere lieverds, dat is ook om blij van te worden

Een toffe aankoop (ik vind winkelen echt leuk)

(Onverwacht) lieve berichtjes, kaartjes of andere attenties

Iemand die oprecht blij "dankjewel voor je hulp" zegt of een ander warm compliment geeft

Een ooievaar of een hert in het echt (in het wild dus) zien

De lente: bomen met bloesems en lammetjes

Het openen van een nieuwe grote legodoos  en dan bouwen (ohhhh waren de jongens nog maar klein)

Als mijn maandelijkse administratie weer gedaan is

Zelfgebakken appeltaart met slagroom als ontbijt

De meubels verschuiven, restylen van de inrichting

Tijdschriften lezen
 

 

Dit is blog nr. 6 van de #30DayBlogChallengeNL

De inhoud van mijn tas

Is het waar dat de inhoud van je tas iets zegt over je karakter? Nou, in dat geval ben ik na deze blogpost een open boek voor jullie.

Bij mij hangt de inhoud een beetje af van wat ik ga doen. 

De basis is altijd het volgende (zonder dit ga ik zelden de deur uit):

Sleutels / bril / telefoon / pen (op dit moment een pen van de KNGF geleidehonden, ik doe mee voor hen aan de goede doelen loop / Dam tot Damloop in september)/ make up tasje met spiegel, lippenstift & lipbalsem, nagelvijl, tampons, kauwgom, zakdoekjes etc / portemonnee (van Fabb, gekregen van de drie boys, dus dierbaar)

 

Als ik naar mijn werk ga, dan komt er een flinke hoeveelheid bij:

Werksleutels / werktelefoon (uit het jaar kruik) / IPad  (in superleuke hoes van Flying Tiger) / Diary (agenda, things to do en dagboek in een) / Surface Pro / wirwar van opladers en adapters

En als ik werk voor mijn eigen bedrijf (autisme coach) dan neem ik nog andere spullen mee:

notitieboek / tekenboek en stiften (het is vaak ondersteunend om gesprekken ook visueel zichtbaar te maken) / doosje met gedachtekaartjes

 

Behoorlijk netjes en geordend he? :-)

In mijn tas geen losse snoepjes, lege broodzakjes of volgesnoten zakdoeken, dat soort rommel (wat je natuurlijk toch wel eens hebt in je tas) wordt savonds gelijk naar de prullenbak verhuisd.

Hoe ziet jouw tas inhoud er uit?

Dit is blog 3 van de #30DayBlogChallengeNL

Mijn favoriete quotes

Ik heb diverse borden op Pinterest waar afbeeldingen met quotes staan.

Mijn favoriete quotes (in willekeurige volgorde) zijn:

Doe lekker je eigen ding!
 

Lang heb ik gedacht dat ik als hardloper niets voorstelde omdat ik geen snelle loper ben. Het ontnam me alle plezier en kreeg zelfs wedstrijdangst. Gelukkig ligt dit achter me, in eerdere blogs hebben jullie hier al over kunnen lezen.

De winter vind ik helemaal NIKS!

Deze heb ik nog niet zo goed onder de knie ....

Zowel in mijn werk als in prive situaties sta ik regelmatig voor nieuwe uitdagingen. Gewoon gaan met die banaan!

Dit is blog nummer 2 van de #30DayBlogChallengeNL

Naam van mijn blog

Over de naam van mijn blog valt in eerste instantie niet veel te zeggen. Als het bijvoorbeeld "Greetje blogt" had geheten dan had ik nu wat meer te verklaren.

Toch zijn er wel wat gedachten aan gespendeerd hoor, ook aan de keuze om mijn eigen naam als blog naam te gebruiken. Andere opties daarvoor waren bijvoorbeeld a. de naam te gebruiken van intimi voor mij (Marietje of Marie), b. de naam welke mij door cliënten* is gegeven (Annemarieke of AM) of mijn nickname voor spelletjes (Pippie)
*dat leg ik later nog wel eens uit!

Ik wilde een blog om zo een plekje te creëren voor mijn vele gedachtenspinsels. Gedachtes over van alles en nog wat en welke weinig uitgesproken worden, ik ben namelijk niet zo'n kletsmajoor. Een persoonlijk blog dus.
Vervolgens heb ik allerlei quotes bekeken, erg zen en mindfull gericht, maar dat voelde toch als "gejat" en daarom niet als eigen. Helemaal loslaten kon ik het toch ook weer niet en daarom is de ondertitel van mijn blog leef het leven.
Dat is eigenlijk een gek motto als je erover nadenkt: je kan niet anders dan dat toch?
Voor mij is het echter wel een ding (lees: valkuil), ik kan zo opgaan in de waan van de dag (verplichtingen) en in mijn hoofd (gedachten) dat ik niet meer het gevoel heb dat ik leef, maar geleefd wordt. Kortom: het schrijven van deze blogs draagt bij aan meer persoonlijk welzijn.

en tegelijkertijd hoop ik dat het lezen van deze blogs bijdraagt aan jullie welzijn! ;-)


Dit is blog nummer 1 van de #30DayBlogChallengeNL

30 Day Blog Challenge

Gisteren zag ik bij medeblogger Maris een leuke uitdaging: 30 dagen een blog schrijven over 30 onderwerpen.
http://www.haremaristeit.nl/30-day-blog-challenge/

Wat mij vooral aansprak, naast de leuke onderwerpen, was het idee er achter: doe lekker waar je zin in hebt, of je nu braaf dertig dagen in volgorde het lijstje afwerkt of zo af en toe een onderwerp pakt, alles is oké!
Dat relaxte is voor mij wel fijn, anders heb ik binnen de kortste keren weer een "moetje" erbij en dat lijkt me niet de bedoeling; in mijn dagelijkse leven is het op dit moment allesbehalve "komkommertijd".

De komende tijd kunnen jullie blogs verwachten over deze onderwerpen.
Misschien zal ik sommige overslaan (zie 20 .... ) maar andere zeker niet (haha.... zie 7!)

 

 

 

 

 

Bordjes enzo

Weer eens wat dingen opgehangen.

Althans, dat doet Lief. Op mijn verzoek. Ik weet goed waar en hoe het moet hangen maar bij gebruik van een boormachine en pluggen haak ik af.

Allereerst in de tuin een zonnige collectie met als topper natuurlijk het nummerbord uit Bonaire.

Op een andere plek in de tuin een "gouwe ouwe": een reclamebord van het oude bedrijf van Lief. Toen hij het bedrijf in het verleden startte, waren wij allebei met iemand anders getrouwd/hadden wij een eigen gezin. Maar hoe bijzonder is het eigenlijk dat de naam van zijn bedrijf ook de begin letters van de voornamen van onze (niet gezamenlijke) drie kinderen zijn. Toeval bestaat nooit toch, vast iets met meant to be. Het bord kwam onlangs uit een oude opslag te voorschijn en werd, heel aardig, aan Lief teruggegeven. 

En tot slot een lang gekoesterde wens, welke ik eindelijk voor een redelijk prijsje gevonden heb: een wereldkaart waar je vlaggetjes in kan prikken.

Stil

Berichten op dit blog verschijnen nogal onregelmatig. Dat is nu eenmaal zoals het is: soms is er gewoon geen tijd, geen zin, geen idee, en een andere keer buitelen de blog-ideeën als vanzelf door mijn hoofd.
Na weken van "geen" had ik deze week opeens maar liefst twee onderwerpen: de PokemonGo hype en iets over leuke dingen aan de muur.

Ik ben vanmorgen (alweer) heftig geschrokken van (alweer) een terroristische aanslag. Het grijpt me erg aan en heel veel dingen (waaronder blog-onderwerpen) lijken vervolgens opeens zo ontzettend onbelangrijk. De wereld staat in brand, wat boeit het of ik blij ben met een bord aan mijn muur. En op de een of andere manier voelt het dan voor mij ook niet zo gepast om een luchtig berichtje te schrijven.

Aan de ander kant: het leven gaat door en voor de buitenwereld kan je het sowieso toch weinig goed doen. Er is (tegenwoordig) vaak "kritiek" op alles: als je je verdriet, ongenoegen of medeleven toont over de onlangs plaatsgevonden aanslagen, is er nu de reactie (bijvoorbeeld): en alle overledenen dan door hongersnood in Afrika dan, waarom denkt niemand aan hen?
Hoewel wat mij betreft het ene doen niets zegt over het andere (niet) doen, zet het bij mij wel de piekermodus aan. Maar waarom zou ik me iets aantrekken van "kritiek" op iets wat ik vanuit mijn hart doe?

Dus...
ik heb wel mijn afschuw en schrik op Facebook en Twitter geuit vanmorgen en komen de luchtige (blog)berichten later deze week wel een keer on line.

Ergenis

Ik ben op een prachtig eiland in de Caribean. A dream comes true. En volgens de leefwijze van de bewoners hier zou ik volledig relaxed moeten zijn.

Maar ik ben het niet.

Ik erger me dood.

Aan losers die het blijkbaar niet nodig vinden om de 10 dollar tax voor het snorkelen te betalen. Tax die o.a. wordt gebruikt om de snorkel- en duikplekken schoon te houden. En vooral ook te behouden. 

Je pikt ze er zo uit wie het niet heeft, want geen "card" zichtbaar aan de duikbril. Lief en ik, wereldverbeteraar en juffrouw Ooievaar als wij zijn, wijzen mensen op het risico (geen card is grote boete!) en het mooie (behoud van de natuur!!) maar we krijgen veelal arrogante of ontwijkende antwoorden. Grrrrrr!

Hoe kan je nou op vakantie naar Bonaire gaan en niet weten dat je voor duiken en snorkelen een kleine bijdrage moet betalen.

Nou.. voor onze relaxheid laten we het nu maar ... Alhoewel ... We wensen alle losers een controle toe, dat is lekker cash voor de foundation Stinapa!

Ooievaar

Niet veel mensen weten dat ik een liefde voor ooievaars koester.
Waarom? Geen idee!

Misschien omdat je ze bijna nooit ziet in Nederland? In ieder geval zag ik mijn eerste echte ooivaar in het wild pas een paar jaar geleden in Knokke, een loslopend exemplaar in een weiland.
Afgelopen zomer zag ik in Andalusie voor het eerst echte nesten met ooievaars er op (in?), zo heel klassiek op oude torens en zendmasten. Als een kind zo blij was ik dat ik dat in het echt mocht aanschouwen.
Afgelopen week in Portugal zag ik het weer! En nu wilde ik ook een foto. Dus ik steeds dichterbij, nog dichterbij en toen .... vlogen ze weg .....
Je kan dit goed zien op de foto's.

Ik las gisteren in de Baarnsche Courant dat er na ruim 50 jaar in Eembrugge ook weer een bevolkt ooievaarsnest is, dus wie weet zijn ze nu ook dicht bij huis te spotten.

Zou mijn voorliefde voortkomen uit het feit dat ik vroeger op de kleuterschool door zuster Agatha een keer de bijnaam "juffrouw Ooievaar" kreeg? Ze zei het met een warme glimlach, ik heb het nooit als vervelend ervaren.
Zelfkennis.... hoewel ik over het algemeen behoorlijk zacht en meegaand ben, kan ik soms ook heel bitcherig vinden dat iedereen gewoon naar mij moet luisteren omdat ik nu eenmaal gelijk heb, haha!

Blessure"leed"

Een blessure maakt dat ik minimaal twee weken niet mag hardlopen, dus ik wandel nu langs de vloedlijn bij Monte Gordo in Portugal.

Door de wandeling zie ik wel meer van de schelpen, krabben en andere dingen die hier zoal aanspoelen. Interessant, juist als je niet zoekt vind je mooie items. Mooie metafoor ook.

Ik weet nog niet zo goed hoe ik het mee naar huis krijg, afgezien van de breekbaarheid ruiken ze ook nogal naar dooie vis en dat is, als je alleen handbagage hebt, niet zo tof.

Ook zag ik nog twee maal een soort van grafboeket...

In plaats van hardlopen moet ik de komende tijd in ieder geval IEDERE DAG buik- en rugspieren trainen, core oefeningen dus. Als ik over 4 weken opnieuw aan de kust ben, heb ik in ieder geval een bikinibody met sixpack en mag ik misschien ook weer hardlopen.

(Race)Fietsen

Om te beginnen, wat is eigenlijk het goede (werk)woord: racefiets(en), wielren(nen)fiets(en) of gewoon fiets(en)?

In ieder geval, ik heb sinds kort weer een racefiets. Leek mij een mooie manier om, naast het hardlopen, het duurvermogen te verhogen, daarbij is fietsen minder belastend.

Ik heb een haat/liefde verhouding met racefietsen: vroeger heel veel gedaan maar ik herinner me vooral de tegenwind,  de regen en eindeloze polderwegen. Genoeg redenen dus om een racefiets zo'n 25 jaar uit mijn leven te bannen. Maar nu staat er er weer een te blinken in de schuur! Fiets voor weinig overgenomen van iemand die er (ook) helemaal klaar mee was, eerst maar eens kijken hoe het mij weer zou bevallen in plaats van gelijk de nieuwste carbonfiets te kopen. Nieuw stuurtape erop (het oog wil toch wel iets) en na de eerste rit ook nieuw zadel, jemig wat had ik een zadelpijn! 

Door een blessure hardloop ik even niet, dus kan ik mooi mijn fiets-skills vergroten.

Want wat moet ik wennen aan mijn enkelvoudige remmen en mijn pedalen!

Gisteren ben ik "ouderwets" (ja, dit is mij vaker gebeurt) uit de bocht gevlogen; in plaats van remmen of sturen doe ik niets (behalve vloeken) en kom tot stilstand in de struiken en tegen bomen (vroeger) of hoge stoep (recent). Moet toch eens uitzoeken welk schakeltje in mijn hersenen op zo'n moment niet werkt ...

Andere minpunten van gisteren waren de vergeten bidon en blijkbaar het dragen van een korte broek (alle andere racefietsers waren in het lang). Geldt voor fietsen ook <15 graden = lange tight?

Pluspunt: het ontbreekt me niet aan conditie.

Conclusie: het is best leuk om weer te fietsen!

Outfit of the day

Vorige week droeg ik blij een nieuw T-shirt, met geborduurde cactussen er op. Mijn zoon zei savonds: leuk T-shirt! En hij vroeg ook: vonden ze het op je werk leuk? 

Helaas... Op mijn werk hoor ik zelden "wat zie je er leuk uit", "nieuwe schoenen? Cool!" of "naar de kapper geweest?". Mijn directe collega's zijn allemaal mannen en ICTers. En dan werken wij bij een VG instelling. Dat klinkt zo bij elkaar niet erg hip en modebewust. Haha, dat is het ook niet! (er zijn uitzonderingen hoor). 

Is het belangrijk? Nee waarschijnlijk niet echt.

Is het voor mij belangrijk? Eh.... ja, ik vind mode en styling leuk en ik kan genieten van mensen die werk maken van hun outfit.

Vandaag droeg ik voor het eerst mijn fantastische overhemd met flamingo's. Je raadt het al: NIEMAND heeft er iets van gezegd. Natuurlijk is er de mogelijkheid dat IEDEREEN het een afschuwelijke blouse vond, maar heeee, zeg nou zelf... helemaal te gek toch: 

Mijn zoon werkt bij The Sting en daar wordt dagelijks iemand gekozen met de leukste outfit of the day. Ik denk niet dat deze pluim ooit bij mijn werk wordt ingevoerd, dus ik verzoen me met vele likes op Instagram en een appje van zoonlief dat ik vandaag zeker gewonnen zou hebben.

KHA

Een jaar geleden zette ik een stap met grote positieve gevolgen. Ik had het eerder niet aan gedurfd, het leek me niets voor mij, ik dacht het niet te kunnen.

Ik vond mezelf al een poos te zwaar. Het gaat er niet om of ik wel of niet dik was, feit was dat ik niet blij werd van gewicht. Mijn bmi zat aan de max van wat nog gezond was en ik wist ... Als ik niets doe heb ik over paar jaar echt overgewicht. Maar al twee jaar mislukte iedere lijn poging jammerlijk en ik had de moed een beetje opgegeven.

Eind april 2015: aangestoken door het positieve resultaat en enthousiasme van vriendin Daphne begon ik dan toch: koolhydraat arm eten. Ik noem het bewust geen dieet. Het is echt een andere manier van doen & laten, een leefstijl. 

Al snel voelde ik me fitter en energieker. En ik viel af... En het bleef er ook af!

-10kg vergeleken met vorig jaar! Daar ben ik echt heel trots op.

En heus, ik snoep wel eens taart, drink ik een wijntje, eet ik chips of croissantjes. Daar geniet ik dan heel erg van en daarna hoef ik het ook weer even een poosje niet. Daarbij, als je koolhydraat beperkt gewend bent, voel je je na een aantal maaltijden met koolhydraten gelijk weer opgeblazen en slomig.

Is er dan geen nadeel? Jawel, lunch maken voor werk is altijd wel een gedoe (boterhammen smeer je sneller dan een salade maken oid) en na een lange werkdag is een snelle pizza of blik soep geen optie. Ander nadeel? Ik heb heel veel nieuwe kleren moeten kopen, haha!